Fragment książki: “OSCYLATOR – Finansowy System Nowego Millenium”
Andrzej Gąsiorowski @2016
Profesorowie Robert Merton i Myron Scholes byli laureatami Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 1997 r. za nową metodę określania wartości finansowych instrumentów pochodnych.
Model Blacka-Scholesa jest na tyle elastyczny, że można z nim zrobić prawie wszystko. W zastosowaniu do postępu w przetwarzaniu komputerowym i telekomunikacji formuła ta praktycznie stworzyła rynek inwestycyjny o wartości wielu trylionów dolarów praktycznie znikąd. Ten złożony model wyceny zrewolucjonizował sposób wykorzystania opcji. Rozszerzyło zakres inwestycji o wiele instrumentów finansowych i radykalnie zwiększyło możliwości wykorzystania dźwigni przez użytkownika. Innymi słowy, więcej długów typu rezerwy cząstkowej można było stworzyć z niczego, aby kupować lub sprzedawać aktywa inwestycyjne, co dodatkowo zwiększało zdolność elity do stymulowania rynków.
Przed laty koncepcja ta została wykorzystana w 1990 roku przez Andrzeja Gąsiorowskiego i Bogusława Bagsika do opracowania systemu “BG Moneytron” i wykorzystania go w stworzonej przez nich w Polsce operacji finansowej “Oscillator”.
Formuła Blacka-Scholesa jest prawdopodobnie najczęściej używaną formułą z wbudowanymi prawdopodobieństwami w historii ludzkości. Pokazuje, jak sześć zmiennych – bieżąca cena aktywów bazowych (S), cena wykonania opcji (K), czas do wygaśnięcia opcji (t), zwrot bez ryzyka (r), zwrot z wypłaty aktywów bazowych (d), oraz zmienność (zmienności) aktywów bazowych — wspólnie ustalają wartość standardowej opcji.
Fischer Black i Myron Scholes pracowali razem w MIT na przełomie lat 60. i 70., aby rozwiązać problem wyceny opcji. Spojrzeli na to z dwóch stron. Najpierw wykorzystali model równowagi (model wyceny aktywów kapitałowych); po drugie, użyli argumentu zabezpieczającego zaproponowanego przez ich kolegę Roberta Mertona, który również pracował nad problemem z Paulem Samuelsonem. Oba podejścia doprowadziły do tego samego równania różniczkowego, znanego w fizyce jako „równanie ciepła”. Jego rozwiązaniem jest formuła, która od tego czasu nosi ich imiona.
Profesorowie Robert Merton i Myron Scholes byli laureatami Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 1997 r. za nową metodę wyznaczania wartości finansowych instrumentów pochodnych.
Pierwotna formuła handlu opcjami stała się zbyt ograniczona pod względem zakresu inwestycji i możliwości lewarowania. W 1973 roku duch świata przeniósł się na Fischera Blacka (nieżyjącego), Myrona Scholesa i Roberta Mertona i doprowadził ich do opracowania „Modelu Blacka-Scholesa dla handlu opcjami” z 1973 roku.
